8 redenen waarom homoseksualiteit over 20 jaar volledig is geaccepteerd in orthodox-gereformeerde kerken

Onderstaand artikel schreef Robert Plomp naar aanleiding van zijn boek Nederlander met de Nederlanders, een positieve, orthodoxe visie op homoseksualiteit, wetenschap en vrouwelijke leiders

“komt er meer ruimte voor homo’s, is er inderdaad een kentering gaande? Uit onderzoek door De Nieuwe Koers onder 361 predikanten in orthodox-gereformeerde kring komt een ander beeld naar voren”
De Nieuwe Koers, 2016, No 9, pagina 15

20 jaar
De Nieuwe Koers verscheen vorige week als themanummer rondom homoseksualiteit. Naar aanleiding van een grootschalig onderzoek is de conclusie dat er nog niet veel schot zit in de volledige aanvaarding van homoseksuele relaties in orthodox-gereformeerde kerken. (de Nederlands Gereformeerde Kerk, de Christelijk Gereformeerde Kerken, de Gereformeerde Bond, de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) en de Alliantie van Baptisten en CAMA-gemeenten.)
Toch constateer ik dat er wel degelijk sprake is van een kentering in deze kerken. Deze vindt nu grotendeels buiten het zicht plaats, allereerst in de hoofden van de gewone gemeenteleden. Maar uit gesprekken maak ik ook op dat een groeiend deel van de betrokken predikanten open begint te staan voor homo-relaties, maar dat nog niet hardop uit durft of wil spreken. Ook worden er al kinderen gedoopt van homo-ouders in bondsgemeenten en zegenen vrijgemaakte predikanten, nu nog op eigen verantwoordelijkheid, homohuwelijken. De bezinning vindt plaats in steeds meer kerkenraden waarbij men steeds meer bewust wordt van de hele goede argumenten die er zijn voor volledige acceptatie. Het lijkt nu nog langzaam te gaan, maar de omvang van deze herbezinning is zo fundamenteel dat ze straks ineens heel snel zal gaan. Ik durf de stelling aan te gaan dat het overgrote deel van de genoemde gemeenten over 20 jaar homoseksualiteit, inclusief homoseksuele relaties, volledig geaccepteerd zal hebben. Waarschijnlijk zelfs al sneller. Daar zijn 8 redenen voor:

1. De scheiding tussen ‘zijn’ en ‘doen’ is niet vol te houden
Nog geen 50 jaar geleden vonden de meeste orthodoxe christenen dat het homo zijn op zich al zondig was. Tegenwoordig leeft die gedachte bijna nergens meer. Dat betekent dat de homo in onze kerken nu vol als mens wordt gezien, en niet meer als zondige ontuchtige. Wel is het zo dat deze als mens geaccepteerde homo zijn of haar geaardheid niet mag leven. Dat is eerste stap die onontkoombaar zal leiden tot volledige acceptatie. Het is voor mensen namelijk niet vol te houden dat hun naaste een levenslange strijd moet voeren zonder perspectief. Zoiets gun je een on-mens of een misdadiger, maar niet die sympathieke man die zich zo inzet voor de kerk. Het wordt ook steeds lastiger om vol te houden dat homo’s hun kruis maar moeten dragen. Als die homo’s een gezicht krijgen in je directe omgeving zullen dat soort woorden op onze lippen smoren. Waarom zij wel een kruis en wij niet? De twintigers en de dertigers zullen samen met de opgroeiende generaties samen een einde maken aan de waanvoorstelling die een scheiding maakt tussen ‘wie je bent’ en ‘wat je doet’. Het accepteren van de homo als mens leidt onherroepelijk tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

2. Zonder genezing geen afwijzing
Nog geen 30 jaar geleden dachten de meeste orthodoxe christenen nog dat homo’s genezen konden worden. Als homoseksualiteit kan worden opgelost is het eenvoudig om homoseksualiteit af te wijzen. Zo deden we dat vroeger ook met linkshandigen, net zo lang slaan tot er rechts geschreven werd. Maar sinds de grootste christelijke homo-genezingsorganisatie Exodus International zichzelf heeft opgeheven omdat genezing geen heilzame weg was, geloven steeds minder orthodoxe christen dat nog. Zonder het perspectief van genezing staat een christen ineens met lege handen tegenover de homo’s. Voor de meeste mensen is dat onbegrijpelijk, zeker als ze zelf wel een gelukkig huwelijk of gezin hebben. Genezing was de oplossing die het mogelijk maakte om een afwijzend standpunt vol te houden. Zonder liefdevol perspectief is het Evangelie krachteloos. Zo’n standpunt zullen de meeste kerken niet lang vol kunnen houden. Het huwelijk is niet de enige weg tot geluk, maar het celibataire leven zal juist aan waarde winnen als hetero’s en homo’s er zelf voor kunnen kiezen zonder (liefdevolle) dwang. Het afwijzen van genezing als gangbare weg leidt onherroepelijk tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

3. Zonder ‘Gruwel Gods’ valt de ‘glasheldere’ grond voor afwijzing weg
Over weinig onderwerpen leek de Bijbel zo duidelijk als over homoseksualiteit. Volgens Leviticus 18 en 20 was dat luid en duidelijk een gruwel voor God, en moest daarom onherroepelijk afgewezen worden. Iedereen die kon lezen begreep dat. Maar nu we meer weten over de tijd waarin Leviticus geschreven werd, en we meer wetenschappelijk onderzoek en bijbelse exegese hebben toegepast op deze teksten, weten we dat Leviticus het niet heeft over gelijkwaardige homo-relaties, maar over afgodsrituelen in kanaänitische tempels. Omdat steeds meer orthodoxe-predikanten dat erkennen, en inzien dat het woord ‘gruwel’ op de afgodendienst wijst, valt de meest duidelijke bijbelse grond voor afwijzing van homoseksualiteit weg. Hetzelfde geldt voor de teksten uit de brieven aan Korinthe en Rome. Als homoseksuele christenen God willen dienen, en hun leven aan Christus toevertrouwen, blijken deze teksten niet van toepassing te zijn op hen. Het wegvallen van deze schijnbare glasheldere grond voor afwijzing zal onherroepelijk leiden tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

4. Naastenliefde kan geen leed veroorzaken
Nu wij in onze orthodox-gereformeerde kerken homo’s voor vol aanzien en als mens accepteren, krijgen wij steeds meer oog voor het leed dat wij veroorzaken door hen (gedeeltelijk) af te wijzen. Als blijkt dat 42% van de homo-jongeren zelfmoord overweegt, en dat homo’s zonder relatie ongelukkiger zijn dan zij die wel een relatie hebben, dan zal dat ook de ‘gewone kerkgangers’ veel pijn doen. Christenen zijn geen liefdeloze onmensen. De vraag zal dan steeds meer gaan leven hoe het mogelijk is dat de wet, die volgens Jezus draait om de liefde voor God en de naaste, voor homo’s zou moeten leiden tot ongeluk en moeite met zelfaanvaarding. De wens om de homoseksuele naaste lief te hebben zal onherroepelijk leiden tot het volledig accepteren van zijn of haar homoseksualiteit.

5. Een goede boom kan geen slechte vruchten voorbrengen
Jezus zegt dat we de boom kunnen herkennen aan de vruchten. Een goede boom kan geen slechte vruchten dragen. Omdat bijbelgetrouwe christenen oog krijgen voor de vruchten die een afwijzend homostandpunt voortbrengen, schrikken we steeds meer van ons eigen standpunt. 75% van de homo’s verlaat de kerk, juist omdat ze zich niet welkom voelen, en de boodschap van het Evangelie niet kunnen rijmen met de afwijzing die ze zelf ervaren. Daarnaast zullen we ook oog krijgen voor het imago dat de orthodox-gereformeerde kerken krijgen onder niet-christenen. In plaats van een liefdevol, moreel goede gemeenschap, zien niet-christenen ons nu als immorele middeleeuwers. We worden op één hoop gegooid met rechts-extremisten en racisten. De Naam van Christus wordt door het slijk gehaald doordat wij een groep mensen buitensluiten. Dan beginnen we maar niet over ouders die hun kind afwijzen, echtparen die scheiden omdat ze het oneens zijn over hun lesbische dochter, werkgevers die een sollicitant afwijzen omdat deze homo is, allemaal vruchten van een afwijzend homo-standpunt. Vruchten die de theologen en predikanten niet wilden, maar wel oogsten. Tel daar bij op het ongeluk dat homo’s ervaren door onze impliciete en expliciete afwijzing. Deze slechte vruchten wijzen onmiskenbaar op een slechte boom. Omdat orthodox-gereformeerde christenen daar oog voor krijgen zal dat onherroepelijk leiden tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

6. ‘Gij geheel anders’ werkt niet lang meer als afweerspreuk
Voor veel orthodoxe christenen werkt het ‘Gij geheel anders’ van Paulus als een moreel schild tegen homorelaties. Paulus schrijft de christenen in Efeze over de losbandigheid en seksuele onreinheid die niet passen bij het christen zijn. Maar het beeld van de homo als seksueel losbandige zondaar gaat meer en meer op de helling. De schijnvoorstelling van de gay-pride homo (die niet eens klopt) maakt steeds meer plaats voor de werkelijkheid dat christen homo’s qua levensstijl niet verschillen van hun heteroseksuele broeders en zusters. Dan zal de vraag ineens omgedraaid worden, hoe anders zijn wij zelf eigenlijk als we homo’s buiten blijven sluiten? Hoe anders zijn we zelf als we homo’s een relatie ontzeggen, maar zelf in ons dagelijkse hetero-leven op dezelfde manier leeft als onze buren? Bij Paulus draait het ‘gij geheel anders’ om de vernieuwing van ons denken. Wat drijft ons, waar vestigen we ons vertrouwen op, wie dienen wij, hoe zien wij onszelf in het licht van Christus? Dan gaat het niet over de vraag wat heteroseksuelen vinden van homoseksualiteit. Doordat orthodox-gereformeerde christenen veranderd worden in hun denken over het ‘anders zijn’, zal dat onherroepelijk leiden tot de volledige acceptatie van homoseksualiteit.

7. Sterkere argumenten
Dit lijkt een hele flauwe, maar de argumenten voor het volledig accepteren van homoseksualiteit zijn gewoon veel sterker. Nu de bijbelse ‘homo-teksten’ begrepen worden in hun verband en context, kunnen tegenstanders zich enkel nog beroepen op geïnterpreteerde bijbelse lijnen, zoals een scheppingsorde, of de kerk als bruid van Christus. Het is veel lastiger om zo’n moeilijk standpunt in te nemen zonder dat dit in duidelijke woorden wordt voorgeschreven in de Bijbel. Het is niet vol te houden dat een homoseksuele relatie tegen de scheppingsorde ingaat, terwijl we wel vliegen door de lucht, varen over de zee, en een veel grotere biologische diversiteit zien in het dierenrijk dan ‘mannelijk en vrouwelijk’.
Daarnaast zal blijken dat het beeld van Christus als bruidegom van de bruidskerk gewoon overeind blijft staan als wij homo’s trouwen. Net zoals met het wegvallen van de slavernij wij Jezus ook onze Heer zijn bleven noemen, en kinderloze echtparen God als hun Vader kennen. Omdat wij onze neiging verliezen om normen en geboden te zoeken in Gods schepping en zijn liefde voor zijn bruidskerk, zal dit voor orthodox-gereformeerde christenen onherroepelijk leiden tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

8. Christenen ervaren roeping binnen de cultuur
Christenen zijn kinderen van hun tijd, ook orthodox-gereformeerden. We spreken de Nederlandse taal, eten Nederlands voedsel en houden ons aan de Nederlandse wet. Daar is niks mis mee. Daarom zal het steeds moeilijker worden om ons te  blijven verzetten tegen huwelijken die in onze tijd zo normaal zijn, zeker omdat die huwelijken niemand kwaad blijken te doen. Omdat we steeds vaker worden geconfronteerd met onze getrouwde homoseksuele collega’s, vrienden, buren en mede-christenen, zullen we dat steeds meer accepteren. Daar zullen we verrassend genoeg steun voor vinden in de Bijbel, waarin ook de huwelijken van die tijd omarmd worden. Abrahams huwelijk met zijn halfzus Sara, Jacob die met zijn vier (bij-)vrouwen een essentiële rol speelde in de vorming van het volk Israël, lossershuwelijken, zwagerhuwelijken, en dan als grootste verrassing de ongehuwde Maria. Dan wordt het ons steeds duidelijker dat het bijbels huwelijk juist een huwelijk van die tijd is. We zullen veranderen van mensen die strijden tegen de cultuur, in christenen met een roeping binnen de cultuur. Dat zal orthodox-gereformeerde christenen rust geven, en onherroepelijk leiden tot het volledig accepteren van homoseksualiteit.

Nog 20 jaar, maar waarom wachten?
Sommige discussies lopen lang. Denk aan die van de positie van de vrouw. Maar de homo-discussie zal niet zo lang duren. Het leed van de homo’s zit te diep, de onderbouwing van een afwijzing is te schraal. Over 20 jaar zal in de meerderheid van de orthodox-gereformeerde kerken het zogenoemde homohuwelijk worden gezegend of ingezegend. Alle tekenen wijzen daarop, we hebben alleen wat tijd nodig om ons daarmee te verzoenen. Het is menselijk om je te verzetten tegen een gedachte die je van jongst af aan als verkeerd hebt aangeleerd.

Maar moeten wij ons als christenen neerleggen bij dat soort menselijke acceptatie termijnen? Moesten wij niet juist veranderd worden in ons denken? Is er een goede reden om onze talenten 20 jaar in de grond te verstoppen totdat we van onze angst voor onze Heer af zijn? Als het over 20 jaar kan, dan kan het nu ook. Het enige dat we nodig hebben is een dosis lef. Lef om stappen te zetten die nodig zijn om fouten recht te zetten. Lef om toe te geven dat we het mis hadden. Lef om onze homoseksuele broeders en zusters in de ogen te kijken en om vergeving te vragen. Lef om het net aan de andere kant van de boot uit te gooien. Veranderen vergt lef, dat zullen we ook nodig hebben. Maar verandering is nodig. Sterker nog, het is dé kern van het gereformeerd zijn. “De kerk is gereformeerd omdat zij gereformeerd moet worden” is een bekende uitspraak uit de tijd van de nadere reformatie. We moeten niet bang zijn voor een breuk met het verleden, we zijn juist geroepen om onze standpunten uit het verleden te reformeren en te hervormen, zodat we Christus kunnen prediken in het heden.

Laten we geen 20 jaar wachten, maar nu doen wat nodig is. Laten we dat in liefde doen, geen scheuringen in de kerk, geen hete hoofden, geen beschuldigingen of wijzende vingers. Daar hebben we niks aan. Laten we het op een liefdevolle manier doen. Laten we begrip hebben voor onze mede-christenen die er moeite mee hebben, maar dat moet ons niet tegenhouden om te doen wat goed is. Onze stem verheffen in liefde en geduld, maar ook resoluut. Dat zijn we verschuldigd aan onze homoseksuele broeders en zusters, en aan de Naam van Christus die ook in de 21ste eeuw geëerd moet worden. Dat is onze opdracht, het Evangelie mag niet gehinderd mag worden door onze conservatieve opvattingen en menselijke geboden, maar moet ruimte te krijgen, ook in onze tijd.

Lees het boek van dezelfde auteur: Nederlander met de Nederlanders, een positieve, orthodoxe visie op homoseksualiteit, wetenschap en vrouwelijke leiders.