9. Zelfbeheersing – Ook als je denkt dat het goed is

Liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing, die 9 samen zijn de vrucht van de Geest. Tijdens de Lockdown wil ik ze alle 9 langsgaan.

Zelfbeheersing
Het laatste blog over de vrucht van de Geest gaat over zelfbeheersing. Een onderwerp dat meestal te sprake komt als het gaat om negatieve dingen. Bijvoorbeeld niet die hele reep chocola opeten, de TV uitdoen en op tijd naar bed gaan, of niet tekeer gaan tegen je collega. In het kader van de lockdown, die nu bijna helemaal is afgelopen, wil ik ‘m nu eens plaatsen in het kader van het goede.
Want daar gingen veel discussies over, de laatste maanden. Door de corona-maatregelen mochten we heel veel dingen niet meer die juist in zichzelf heel goed zijn. Een knuffel geven aan een eenzame, zingen in de kerk, of samen sporten. Dat voelde niet alleen ontzettend onnatuurlijk, je zag het negatieve voor je ogen gebeuren, en stond soms te popelen om naar die ander toe te gaan en haar of hem te omhelzen.

Daar horen grote, maatschappelijke en politieke discussies bij, maar daar gaat dit blog niet over. Het gaat dan ook niet over sceptici die deze maatregelen niet wilden houden. Want als je het niet wilt hoef je jezelf er ook niet te beheersen. Het gaat dan over de zwijgende meerderheid die, soms met tegenzin, gehoorzaam wil zijn, maar in de dagelijkse praktijk telkens toch een maatregel overtrad. Het gaat dan over christenen die worstelen met de gehoorzaamheid aan de overheid en het zwijgen in de dienst. En het gaat dan over dat gesprek met een buurman of een vriend die extreem sceptisch is, of juist overdreven voorzichtig. Je wilt zwijgen, de discussie niet aangaan want je weet dat het nergens toe leidt. Maar dan zeg je toch iets terug en leidt het tot een akelige ruzie. Zelfbeheersing is ontzettend moeilijk. Het vraagt ons om onszelf te relativeren: misschien is dat goede van mij op dit moment niet het beste.

Het doet me een beetje denken aan Paulus in Romeinen 7: Wat ik niét wil: dat doe ik! En dan die bekende uitroep: Ik ellendeling, wie verlost mij? In het hoofdstuk daarna komt hij uit bij de Heilige Geest. Net zoals bij alle voorgaande blogs gaat het ook bij zelfbeheersing over de vrucht van de Geest. Dat geeft balans. Aan de ene kant is het goed om te blijven zoeken naar die zelfbeheersing, heb de wil en het voornemen om je in te houden en de verantwoordelijkheid bij de ander te laten, je plaats te kennen. Tegelijk is er geen reden om je de haren uit je hoofd te trekken als je dan toch weer eens niet kon zwijgen.
Vrede, geduld, vriendelijkheid, zelfbeheersing, het gaat niet vanzelf. Het begint met de liefde. De liefde voor die ander, of het nu de minister is die beleid maakt, of de oom op de verjaardag die een mening heeft: ze zijn onze naasten. Zij of hij is als wij zijn, misschien een beetje anders, maar in essentie hetzelfde. Met de zelfbeheersing kunnen we elkaar bij uitstek aanvullen: als het mij een keer niet lukt, lukt het jou misschien? Er hoeft bij elke mogelijke ruzie maar één partij te zijn die zichzelf kan beheersen, die geduldig is, die liefde heeft voor de ander, en dan komt het conflict er niet. Dat vind ik een bemoedigende gedachte!

Liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, vertrouwen, zachtmoedigheid, zelfbeheersing