Als Ik Zal Er Zijn je verlaat

Drie mannen voelen zich verlaten en alleen: Elia, Petrus en Jezus.
Elia is op de vlucht voor Achab en Izebel. Hij denkt dat alle andere volgelingen van God vermoord zijn en hij alleen over gebleven is. De laatste die nog bij hem hoorde, zijn knecht, laat hij achter als hij een dag lang diep de woestijn in loopt. Daar gaat hij onder een struik liggen. Hij voelt zich door iedereen verlaten en door niemand begrepen, behalve door de God aan wie hij vraagt te mogen sterven.

Petrus is op de vlucht voor Jezus. Eerst nog had hij geprobeerd om Jezus te verdedigen met zijn leven, zoals hij had beloofd. Maar Jezus gaf zich over, en Petrus voelde zich alleen gelaten. Alles waar hij in geloofde en op hoopte was de grond in geslagen. Jezus bleek iemand anders te zijn dan hij dacht. Vloekend begreep Petrus dat hij deze Jezus niet kende en niet bij hem hoorde. Petrus had Jezus verlaten.

Jezus hangt aan het kruis. Hij had God gesmeekt om hem deze weg niet te laten gaan, maar het ging zoals God wilde. Aan het kruis werd hij omgeven door veel mensen. Door misdadigers, discipelen, soldaten, zelfs zijn moeder was er. Maar God verliet hem. “Mijn God, Mijn God, waarom heeft u mij verlaten?” smeekte Jezus.

Elia was niet alleen daar in de woestijn. God ziet hem, God Is Er Bij en stuurt een engel die hem kracht geeft om door te gaan. Want dat is wie God is, Hij Zal Er Zijn, dat is zijn naam: “En God zei tegen Mozes: IK BEN DIE IK BEN. Ook zei Hij: Dit moet u tegen de Israëlieten zeggen: IK BEN heeft mij naar u toe gezonden. De HEERE, de God van uw vaderen heeft mij naar u toe gezonden. Dit is voor eeuwig Mijn Naam, dit is Mijn Naam ter gedachtenis, van generatie op generatie.” (Exodus 3:14-15)
God was erbij toen Elia’s voorouders leden in Egypte. Nu is God erbij als Elia eenzaam en alleen in de woestijn is. God verhoort Elia’s gebed niet: God luistert. Hij laat je niet alleen, zelfs niet als je sterven wilt. Dat is het meet wezenlijke van God.

Petrus’ verhaal is anders. Petrus wil Jezus verlaten en niets meer met hem te maken hebben. Zijn hele godsbeeld bleek niet te kloppen. Hij had verwacht dat zijn gebeden verhoord zouden worden en de Messias het aardse koninkrijk van God zou brengen, vol gerechtigheid. Daar wilde hij alles voor geven, en dat was geen grootspraak. Maar Jezus bracht geen gerechtigheid, hij liet zich slaan bij de hogepriester, terwijl Petrus toe stond te kijken. “Ik ben zijn discipel niet!” meende Petrus van harte. Maar als de haan kraait begrijpt Petrus het en begint te huilen. Hij heeft Jezus verlaten. Maar Jezus verlaat hem niet en kijkt hem aan.

Jezus roept om God, maar God antwoordt niet. Het blijft donker en stil. Ik Zal Er Zijn is afwezig en verlaat zijn zoon Jezus Christus. De paal waaraan hij hangt symboliseert deze vervloeking. Het lijden dat Jezus ondergaat zit niet in het bloed, de wonden, het spugen of het spotten van mensen. Het zit ‘m in de Godverlatenheid. In tegenstelling tot Petrus en Elia is Jezus echt eenzaam en alleen.
Jezus wordt ook Immanuel genoemd, wat ‘God met ons’ betekent, en in Jezus komt God ons onmenselijk dichtbij. En terwijl hij naar ons toe komt, neemt God afstand van hem. Het is alsof God zegt: “Nog liever keer ik mijzelf de rug toe, dan dat ik de mensen, van wie ik hou, verlaat”. Op Golgotha doet God het onmogelijke: hij is afwezig. Daarmee verloochent hij zichzelf.

Wat verwachten wij van God? Dat hij zorgt dat wij nooit meer verdriet of pijn hebben? Willen we nooit meer verliezen, en alles hebben wat we wensen? Willen we een God die al onze gebeden verhoort? Een God die het leven nu rechtvaardig maakt? Een God voor wie we kunnen strijden? Die de priesters van het kwaad uitschakelt en ons leven geeft? Wat God ons geven wil is dat hij bij ons is. Nooit meer eenzaam of alleen, onbegrepen of miskent. Hij Is Erbij, God met ons!