Conservatief homostandpunt maakt Evangelie te schande

Er is de laatste tijd kritiek gerezen over de manier waarop de ‘christelijke homolobby’ omgaat met andere meningen omtrent het celibaat voor homo’s. Deze groep zou het gesprek voorbij zijn en haar eigen mening voorop stellen. Maar de manier waarop de ‘homolobby’ ageert tegen het celibaat voor homoseksuelen lijkt een beetje op de manier waarop Calvijn tegen het celibaat in de RKK sprak. Calvijn noemde de celibatair [levende priester] zelfs een hoereerder*. Nou zou ik niet zo ver willen gaan als Calvijn, maar de woede herken ik wel. Het probleem zit ‘m in het ‘principiële’. Zelf ben ik geheelonthouder qua drank. Prima, lijkt mij, dat ik geen alcohol drink. Maar dan moet ik niet gaan zeggen dat ik christelijk principieel mijzelf onthoud van drank. Dan leg ik een link tussen God, de Bijbel en mijn eigen beslissing.

Dat is al te vaak gebeurd in de kerkgeschiedenis, dat wij God, Jezus en de Bijbel te schande maakte door onze eigen waarheden aan de Bijbel op te hangen. Slavernij, vrouwenonderdrukking, verbod op bloedtransfusie, etc. de lijst is te lang om op te noemen. Het christendom draagt al dat proef niet, smaakt niet raak niet aan als een last met zich mee. Als orthodoxe christen baal ik daarvan. Jezus is de Waarheid, over hem moet het gaan. En ieder heeft zijn eigen verantwoordelijkheid, maar verhef je eigen wetjes niet tot goddelijke principes. Hele noten, hoedjes, anti-inenting, standjes aan de buurvrouw die de was op zondag ophangt…

Ik heb een groot respect voor mensen die kiezen celibatair te leven, homo of hetero, monnik of protestant. En al helemaal als ze zich op die manier volledig willen richten op het geloof (en dus Paulus daarin volgen). Maar maak er geen on-Bijbels principe van.

Als ‘orthodox’ christen (gereformeerde bond) kan ik niet anders concluderen dan dat de homo-verzen in de Bijbel niet over homoseksualiteit gaan maar over misbruik van mannen rondom de tempelprostitutie (en in een enkel geval ook om vrijwilige bijdragen aan vruchtbaarheidsriten in de afgodentempels). Dat wisten ‘niet-orthodoxe’ christenen al lang.

Persoonlijk ben ik woest op predikanten zoals Samuel Blanchard How die in Amerika met de Bijbel in de hand de slavernij verdedigden. Wat een schande voor het christendom en een blaam op de naam van Jezus. En langzamerhand begin ik ook steeds meer moeite te krijgen met de leidende figuren in de ‘orthodoxe’ hoek van de kerk die hun ogen blijven sluiten voor de theologische ontwikkelingen rondom homoseksualiteit. Orthodoxie moet niet worden verward met conservatisme. En conservatisme staat lijnrecht tegenover hervorming en reformatie. We moeten het Licht in de wereld verspreiden, niet moeite, verboden en diep ongeluk. Zeker ook omdat het Bijbels niet te verantwoorden is. En als het Bijbels niet te verantwoorden is dan is het zeker niet orthodox. Dan is het gewoon religie, en religie is ten diepste afgoderij en afgoderij is toevah**. En ja, dat maakt mij toch ook een klein beetje boos, maar nog niet zo boos als Calvijn was over het celibaat, maar misschien komt dat nog.

* Kuiper, Celibaat en huwelijk in de theologische werken van Johannes Calvijn, p111
**Het Hebreeuwse woord uit Leviticus dat vaak met ‘gruwel’ vertaald wordt.

Image source: nathanhuang.com