God komt het goedmaken

Met Kerst zet God de eerste stap om het goed te maken tussen Hem en ons.
Als je in een conflict terecht bent gekomen dat na verloop van tijd steeds meer op je drukt, dan wil je een oplossing. De beste manier om dat te bereiken is het uitspraten. Eén van de betrokkenen zet een eerste stap, neemt contact op, en dat gesprek begint. Soms is een conflict de schuld van één persoon, meestal ligt de waarheid ergens in het midden. Er is dan voor beiden partijen wel wat te zeggen, of er zijn verzachtende omstandigheden. Voor de oplossing doet dat er eigenlijk niet echt toe, je lost het namelijk niet op door de exacte waarheid te vinden, maar door elkaar ergens in het midden te ontmoeten en de hand te geven. Dan neem je beiden een stuk van de schuld op je, en zeg je eerlijk sorry tegen elkaar voor wat je verkeerd deed. Of dat nu de toon is waarmee je sprak, de emoties die je liet gaan, dat je geen rekening met die ander hield, of even teveel aan jezelf dacht. Waarschijnlijk begreep je elkaar vooral verkeerd. Zo’n eerste stap kost altijd wat, van te voren zie je daar als een berg tegenop, maar als het eenmaal gebeurd is ben je blij.

Er komt geen oplossing als je de ander wantrouwt, en haar of zijn excuses, uitleg, of verklaring niet gelooft. Er komt geen oplossing als je het hele gelijk wilt hebben, en zelf niks toe kunt geven. Er komt geen oplossing als je denkt dat je elke nuance, alle omstandigheden en ieders persoonlijke bedoelingen en gevoelens boven tafel kunt krijgen, kunt beoordelen, en daarmee alles recht kunt zetten. Dat kan niet en het lukt nooit. Zo blijven ruzies en conflicten dooretteren.
Als er ruzie is is er genade nodig. Genade voor die ander. Genade betekent dan niet dat die ander helemaal niks verkeerd heeft gedaan of dat er geen straf hoeft te volgen. Het betekent wel dat je welwillend bent. Dat je, ook als de ander fout zat, begrip hebt voor haar of zijn omstandigheden of beweegredenen. Dat je gelooft dat de bedoelingen niet slecht waren, ook al pakte ze wel zo uit. Genade is erop vertrouwen dat de excuses die de ander geeft oprecht zijn, ook als ze gammel verwoord zijn. Genade is die ander gunnen om niet zo slecht te zijn als je in je eerste woede dacht.

Als je genadig bent kun je naar het midden lopen en elkaar daar de hand geven. Erkennen dat je eerste oordeel te hard was. Dat je misschien te snel op zoek was om die ander te kunnen pakken. Misschien was het koren op je molen, wilde je graag dat die ander een fout zou maken? Misschien kun je dan erkennen dat je de fout van de ander opblies tot een conflict?
Het zijn maar voorbeelden, er zijn talloze situaties waarbij een ruzie op een hele andere manier ontstond en escaleerde. Maar telkens is er alleen een oplossing als je elkaar in het midden kunt vinden. Niet omdat die waarheid daar ligt, maar omdat je naaste daar staat.

Er is ook een conflict tussen God en de mens. “Wij worden wel god!” zei de mens toen we God aan de kant zetten. Dat leidde tot zoveel ellende. De ruzie escaleerde, God werd woedend vanwege onze zonden, vanwege al het kwaad en leed dat wij veroorzaakten. En wij werden woedend op God: Waarom laat Hij dit kwaad toe? Waarom lost Hij het niet op? Waarom heeft God de mens niet beter geschapen? Waarom konden we eigenlijk vallen in zonden? Waarom al dat natuurgeweld, had God geen veiligere aarde kunnen scheppen? Waarom al die stomme regels? Waarom lijden de armen en de zwakken en niet de rijken en de sterken? Wie is die God dat Hij denkt over ons te mogen oordelen?
God zette de eerste stap in dit conflict, sterker nog, God liep de extra mijl. Hij ging verder dan het midden, Hij kwam helemaal naar ons toe. Hij werd mens zoals wij. Wij wilden God worden, maar Hij werd mens als Jezus Christus. De Waarheid kwam helemaal naar ons toe en woonde in ons midden. Dat is Kerst.
God zou nog verder gaan en alle schuld van het conflict op zich gaan nemen, maar dat komt pas later bij Pasen.

Deze Corona-Kerst kunnen we niet letterlijk naar al die mensen toe met wie we een conflict hebben. En het is ook maar de vraag of wij, net als Jezus, de ander helemaal op kunnen zoeken. We kunnen wel leren van Zijn genade en welwillendheid. De ander als mens zien, en jezelf dus ook. Christen zijn draait om genade krijgen en genadig zijn. Het is het einde van het oordeel en het begin van het zoeken van schuld bij jezelf. De eerlijke vraag die elke christen zichzelf mag stellen deze stille Kerst: Als ikzelf zoveel genade van de Vader heb gekregen, ben ik dan wel een christen als ik het gedrag van mijn naaste zo negatief mogelijk beoordeel? Genadig zijn is ook een beetje sterven aan jezelf. De drang om je gelijk te halen te begraven en alleen nog maar het belang van de vrede met die ander zien. Vrede op aarde, God komt naar ons toe. De Waarheid woont in ons midden.