Waarom verdeeldheid in de Kerk levensgevaarlijk is (en soms zelfs onvergeeflijk)

Eenheid en waarheid, het lijken soms tegenpolen te zijn in de kerk. Een strijd tussen de preciezen en de rekkelijken. De ruime eenheid van de zogenoemde rekkelijken werkt dan als een soort rode lap voor de principiëlen, die daardoor extra nadruk gaan leggen op waarheden. Maar eenheid en waarheid horen bij elkaar omdat de eenheid een onderdeel is van de waarheid.

Als Jezus het hogepriesterlijk gebed bidt tot Zijn Vader, dan vraagt Hij of zijn volgelingen één zullen zijn zodat op die manier de wereld kan zien dat God Hem gezonden heeft. Het gebed draait om die eenheid, tussen God de Vader en de Zoon, en tussen ons als christenen onderling. Maar in Mattheüs 12 spreekt Jezus over de consequentie van de ultieme verdeeldheid: die zonde kan niet vergeven worden. Voor ik dat toelicht zet ik eerst een dikke streep onder: niet onze zonden en ook onze verkeerde opvattingen, maar alleen de meest extreme vorm van verdeeldheid is onvergeeflijk.

Lees via deze link de volledige column op cvandaag